Jak produkowane są beczki plastikowe

 

Kiedyś do przechowywania różnego rodzaju materiałów najpopularniejszym materiałami były szkło, metal i drewno. Beczki powstawały z tych dwóch ostatnich tworzyw. W drewnianych kisiło się różne domowe specjały, dojrzewało piwo lub wino, przechowywało wodę lub paszę dla zwierząt. Oczywiście obecnie również beczki drewniane cieszą się popularnością. Jednak głównie używa ich się do przechowywania różnego rodzaju alkoholi. Do gromadzenia substancji chemicznych, jak chociażby paliwo, służyły głównie beczki metalowe. Rozwój tworzywa sztucznego sprawił, że większość zastosowań beczek z innych materiałów, mogą przejąć właśnie te z polietylenu. 

Początki polietylenu to końcówka XIX wieku. Zsyntetyzował go w 1898 roku niemiecki chemik Hans von Pechman. Jednak metodę produkcji na skalę przemysłową udało się opracować dopiero w 1935 roku. Początkowo produkcja wymagała bardzo wysokiego ciśnienia. Dopiero później, w latach 50., opracowano metodę produkcji polietylenów niskociśnieniowych. Właśnie zgodnie z tą metodą produkowane są beczki. Pozwala ona na tworzenie polietylenu o lepszych właściwościach mechanicznych i cieplnych od metody wysokociśnieniowej.

Do produkcji beczek, jak i wszystkich innych pojemników czy opakowań tą metodą, nie jest wymagana żadna wyjątkowo skomplikowana aparatura. Jednak w przeciwieństwie do metody wysokociśnieniowej wymaga użycia dużej ilości rozpuszczalnika i katalizatora. Właśnie w obecności katalizatorów Zieglera-Natty następuje polimeryzacja etylenu pod stosunkowo niskim ciśnieniem. Katalizator następnie musi być usunięty z polimeru poprzez wymycie. Produkt całego procesu najczęściej jest w formie zawiesiny. Filtruje się ją na specjalnym filtrze obrotowym. Następnie otrzymany proszek miesza się ze środkami pomocniczymi. Z tej mieszanki formuje się granulki, których używa się do produkcji, chociażby beczek.  Z powodu dużej ilości rozpuszczalnika i katalizatorów jest to metoda droższa od wysokociśnieniowej. Choć sama aparatura potrzebna do jego produkcji kosztuje mniej niż ta wymagana do produkcji polietylenu wysokociśnieniowego. Tak wytworzony polietylen jest trwalszy i wytrzymały od wysokociśnieniowego. 

Same beczki powstają przy wykorzystaniu tak zwanego formowania rozdmuchowego. Do ich produkcji używa się wspomnianego wcześniej granulatu. Polietylen formuje się w tak zwany rękaw, poprzez wpuszczenie go do formy o odpowiednim kształcie. Następnie wpuszcza się do niego gaz, który ma za zadanie schłodzić tworzywo sztuczne. Po schłodzeniu całość ma sztywną konsystencję. Taka metoda produkcji gwarantuję wysoką szczelność beczek, gdyż są one tworzone z jednego elementu. Nie wymagają łączenia z kilku części.  Jest to też niezwykle wydajny sposób wytwarzania. Dzięki temu produkty oferowane użytkownikowi końcowemu mają bardzo wysoki stosunek jakości do ceny.

Polietylen to niezwykle wytrzymały i odporny materiał. Nie przenika przez niego woda, jest odporny na działanie zasad, soli oraz kwasów. Wytrzymuje nawet bardzo niską temperaturę. To wszystko sprawia, że beczki z tworzyw sztucznych z powodzeniem zastępują te z innych materiałów. Do przechowywania większości rzeczy ich właściwości są całkowicie wystarczające. Można w nich przechowywać zarówno wiele rzeczy:

Pokazuje to uniwersalność beczek. Tworzywo sztuczne nie reaguje też na przykład żywnością. Dlatego właśnie takie beczki nadają się również do magazynowania produktów spożywczych, a nawet kiszenia w nich kapusty czy ogórków.

Metoda produkcji beczek z polietylenu, jak można przeczytać, nie jest metodą nową. Jednak ciągle się ją udoskonala, co pozwala nadawać bardziej skomplikowane kształty i ulepszać właściwości produktu końcowego. Dzięki czemu beczki z tworzywa sztucznego mogą zastępować te drewnienie i metalowe.  Nie odbiegają od nich jakościowo a koszt ich produkcji, a co za tym idzie cena, są niższe.